උපාධියට සරිලන රැුකියාවක් හොඳටෝම ඇතිෟ උපුල් කුමාරප්පෙරුමට පිළිතුරක් චන්දන සූරියආරච්චි කැදවුම්කරු/ උපාධිධාරී ජාතික මධ්‍යස්ථානය

2018.06.03 දින ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ ඉහත හිසින් පළවූ ලිපිය හොඳින් කියෙව්වෙමි. ඊට හේතු 2ක් විය. එකක් 90 දශකයේ සිට මේ දක්වා අපේ රටේ රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන්ගේ රැුකියා අයිතිය වෙනුවෙන් සටන් කරන අරගල කරන ව්‍යාපාරයක මූලිකයෙකු වීම නිසාය. අනෙක මෙම ලිපිය ලියූ නීතිඥ උපුල් කුමාරප්පෙරුම මේ මොහොතේ සමාජ ප‍්‍රගතිශීලී කඳවුර නියෝජනය කරන පුද්ගලයකු ලෙස රූපාන්තරණය වී සමාජයේ සාතිශය සංවේදී ප‍්‍රශ්න දෙස ධනේශ්ව්ර ආණ්ඩුවල අර්බුදයන් ගොඩයන දිශාවට පවතින ක‍්‍රමයේ සුරක්‍ෂිතයෙකු ලෙස මත දක්වා තිබීම නිසා ඇති වූ අප‍්‍රසන්නභාවය නිසාය.
උපුල් කුමාරප්පෙරුම මහතාට අනුව රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් අසාධාරණ සැලකීම් ඉල්ලන ලෙස පෙනුණද අප කිසිවෙකුට උපාධිධාරීන් ඉල්ලන අසාධාරණ සැලකීම් මොනවාදැයි නොවැටහෙයි. අසාධාරණ සැලකීම් කියනකොට ආණ්ඩුව උපාධිධාරීන්ට සැලකීම් කරනවා. නමුත් කරන සැලකිලි ප‍්‍රමාණයට වඩා අසාධාරණ ලෙස සැලකීම් ඉල්ලනවා වගේ හරියට ෂයිලොක් මස් රාත්තලම ඉල්ලනවා. ඒක අසාධාරණයි වගේ යන්න දැනවීමට ඔහු උත්සාහ කරයි. ඔහුට එසේ පෙනීම, දැනීම විමතියට හේතුවක් නොවන්නේ ඔහු නිවැරදි සමාජය විග‍්‍රහයක් කරගෙන නොතිබීම නිසාවෙන් නිසා අපි කලබල නොවෙමු. ඔහුගේ එම මතවාදයට හෝ අදාල ලිපියේ අඩංගු කරුණුවලට අප උපාධිධාරී සමාජය එක`ග නොවන්නේ රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන්ට ආණ්ඩුව සාධාරණ සැලකීම් කිසිවක් නොකරන නිසාවෙනි.
උපාධිධාරීන් මේ මොහොතේ රැුකියා ඉල්ලමින් අරගල කිරීම මතවාදීමය වශයෙන් වැරදි බවට සමාජගත කිරීමට උත්සාහ දරන සටහන්කරු ඔහුගේ ලිපියෙන්ම පළමුවෙන්ම පිළිගන්නා සත්‍යයක් ඇත. ඔහුගේ සටහනේම උපුටාගැනීම කළහොත් මෙසේය. ‘‘සරසවි අධ්‍යාපනයේ උපාධි පාඨමාලා දෙස බැලූවිට උපාධිධාරියකු වීමෙන් පසු රජයේ් රැුකියාවක සුරක්‍ෂිතභාවය ඇත්තේ උපාධි පාඨමාලා කීපයකට පමණි. අඩුතරමින් ඉංජිනේරු උපාධියට හෝ මෙම සුරක්‍ෂිතබව ලැබී නොමැත. එම නිසා උපාධිධාරීන් විදෙස්ගත වන බවද…’’ ලිපියේ සමස්තය දෙස අවධානය යොමුනොකළත් ඔහු විසින් මතුකිරීමට උත්සාහ දරන තර්කය ඔහු විසින්ම ආරම්භයේදීම නිශේධනය කරගෙන ඇති බව අපට හැෙ`ග්. එවැනි වටිනාකමක් හෝ පිළි ගැනීමක් නොපැවතියත් උපාධියක් අරගෙනත් ලංකාව තුළ රැුකියා සුරක්‍ෂිතභාවයක් නොමැති කමින් උපාධිධාරීන් විදෙස්ගතවීමේ අර්බුදයක් ඇතිවී ඇත්තේ මෙතෙක් පැවති කිසිදු ආණ්ඩුවකට හෝ රාජ්‍ය ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදක ආයතනයකට අපේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනය යටතේ උසස් අධ්‍යාපනයේ අවසන් ප‍්‍රතිඵලය මත උපාධියක් හිමිකරගෙන සමාජගතවන උපාධිධාරීන් පිළිබඳ පැහැදිලි තිරසාර වැඩපිළිවෙළක් නොමැතිවීම හැමදාමත් උපාධිධාරීන්ට රැුකියා ඉල්ලමින් සටන් කිරීමට සිදුවීම සාමාන්‍ය තත්වයකි.
උපාධිය මූලික සුදුසුකමක් වන බොහෝ රැුකියා නිර්මාණය වී ඇත්තේ සේවාවන් ලෙස බව ලිපියේ පෙන්වා දේ. එය සත්‍යයකි. රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් බදවාගැනීම සදහා අදාල සේවය වන්නේ ‘‘සංවර්ධන නිලධාරී සේවයයි.’’ මෙම සේවය සදහා බදවාගනු ලබන්නේ රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් පමණකි. එයත් විවෘත අංශයෙන් පමණකි. අපගේ අරගලය වන්නේ ඒ ස`දහා අඛණ්ඩව වාර්ෂිකව බ`දවාගැනීම් සිදුකිරීම කළයුතුය යන්නය.
ලිපියේ උතුරේ සහ දකුණේ තරුණ නැගිටීම් පිළිබදවත් එහි අවසන් ප‍්‍රතිඵලවලින් එකක් වන 1991 සිට තරග විභාග ක‍්‍රමය යටතේ රාජ්‍ය සේවයට බ`දවා ගැනීම් සිදුවූ බවත් සදහන් කර ඇත. එවැනි තීරණයක් ගැනීමට පැවැති එජාප ආණ්ඩුවට සිදුවූයේ 88-89 අරගලයේදී 60000කට ආසන්න මිනිස් ජීවිත බිලිගෙන සමාජය තුළ ඇතිවූ ආණ්ඩු විරෝධී දේශපාලනය යටපත්කර ගැනීමටය. එවැනි ඛේදවාචකයක් ඇතිවීමේ පදනම පිළිබදව ලියුම්කරුට අදහසක් ඇත. ආර්ථික, සමාජීය, දේශපාලන වශයෙන් වෙනස්කොට සැලකීම නිසා ඇති වූ පීඩනය සමාජ අරගලයට පදනම් වූ බවද පවසන ඔහුට වසර ගණනාවක් උපාධියක් ලබාගෙන ජීවත්වීම සදහා උපාධියට සුදුසු රැුකියා අවස්ථාවක් අහිමිව වසර ගණන් පීඩා විදින උපාධිධාරීන්ගේ පීඩාව නොදැනීම කනගාටුදායකය.
ආණ්ඩුව කිසි විටෙකත් සුදුසුයැයි සිතා රැුකියා ලබාදී නැත. 1999-2012 දක්වා බදවා ගැනීම් ගත් කල මේ සෑම අවස්ථාවක්ම උදාවී ඇත්තේ වසර 05කට වඩා වැඩි කාලයක් ඉකුත් වූ පසුවය. ඒ සෑම අවස්ථාවක්ම නිර්මාණය වූයේද උපාධිධාරීන් ගෙන ගිය දැවැන්ත අරගල නිසා බව රට පුරා ජනතාව දන්නා කරුණකි.
උපාධිධාරීන් ප‍්‍රධාන සටන්පාඨ දෙකක් ඔස්සේ මේ වන විට අරගල කරන බව ලිපියේ දක්වා ඇත. එකක් වන්නේ රාජ්‍ය සේවයේ රැුකියාවක් ලබා ගැනීමයි. අපගේ පැහැදිලි අරගලය හා සටන් පාඨය වන්නේ එයමයි. එම ඉල්ලීම දිනාගැනීම ජාතික වගකීමකි. උසස් අධ්‍යාපනයේ ඉහලම ප‍්‍රතිඵලය දක්වා ළ`ගාවන අපේ රටේ තරුණ දියුණු මානව සම්පත රටේ ජාතික අභිලාෂයන් වෙනුවෙන් යොදාගැනීමේ වැඩපිළිවෙළක් මෙතෙක් පත්වූ කිසිදු ආණ්ඩුවකට නොතිබුණි. එවැනි වැඩපිළිවෙළ සැකසීම ආණ්ඩුවලට අවශ්‍යද නැත. ඒවා වියදම් යන වැඩ විය හැකිය. ආණ්ඩුවට අවශ්‍ය සීපා හෝ සිංගප්පූරු වැනි ගිවිසුම් හරහා රටට අවශ්‍ය ශ‍්‍රම බලකාය ආනයනය කර ව්‍යාපාරිකයන්ට අවශ්‍ය මානව සම්පත ලබාදීමයි. රට තුළ ගෙවුණු දශක 7 තුළ පැහැදිලි අඛණ්ඩ ජාතික ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තියක් සකස් වී ක‍්‍රියාවට නැංවූයේ නම් වසරකට විශ්වවිද්‍යාලවලින් පිටවන උපාධිධාරීන් ප‍්‍රමාණවත් නොවීමට ඉඩ තිබුණි. එවැනි වැඩපිළිවෙළක් නොමැති නිසාම ආණ්ඩුවට උපාධිධාරීන් ගැටලූවක්ම විය.
රටේ ජාතික ධනයෙන් ඉගෙනගෙන 2600000 පමණ උසස් පෙළ හදාරන සිසුන්ගෙන් වසරකට 20000ක් පමණ විශ්වවිද්‍යාල වරම් ලබන වෛද්‍යවරුන්, ඉංජිනේරුවන් ඇතුළු උපාධිධාරීන් හා ජාතික විශ්වවිද්‍යාලවලින් බාහිර උපාධි ලබන සියලූ උපාධිධාරීන් රටේ ජනතාවගේ සේවාවන් කාර්යක්ෂම කිරීමට මෙන්ම රාජ්‍ය සේවය ශක්තිමත් කිරීමට මෙම බුද්ධිමය මානව බලකාය රාජ්‍ය අංශයේ ස්ථිර රැුකියා ස`දහා යොමුකිරීම ඉතා නිවැරදි හා සාධාරණ කටයුත්තකි.
වයස අවුරුදු 45 දක්වා උපාධිධාරීන් බ`දවා ගැනීමේ සීමාව දීර්ඝකරන ලෙස කරන ඉල්ලීම අසාධාරණ බව පැවසේ. 1999 සිට 2012 දක්වා උපාධිධාරී බ`දවාගැනීම් රට තුළ සිදුවී ඇත්තේ අවම වසර 5කට වැඩි කාල පරසයක් තුළය. ඒ අනුව එක් බදවාගැනීමක් අවසන් කර ඊළ`ග වසර බ`දවාගැනීම අතර අවුරුදු 05ක 06ක කාලයක් ගතවන විට ඇතැම් උපාධිධාරීන්ගේ වයස අවුරුදු 35 ඉක්මවීම වැලැක්විය නොහැක. ආණ්ඩුව විධිමත් ආකාරයක වාර්ෂික බදවාගැනීම් සිදුකළේ නම් කොටසකට එවැනි අසාධාරණයක් සිදු නොවේ. එමෙන්ම 35ට වැඩි උපාධිධාරීන්ද ඉතිරි නොවේ. බදවාගැනීම අවුරුදු 45 දක්වා දීර්ඝ කිරීමක් ඉල්ලා සිටිනුයේ පොදුවේ රාජ්‍ය සේවයට බ`දවාගැනීමේ අවම විශ‍්‍රාම වැටුප් හිමිකම සදහා වසර 10ක සේවා කාලය සලකා බැලෙන නිසාය. අදාල ලිපියේ එය සටහන්කර ඇත්තේ විශ‍්‍රාම වැටුප් හිමිකම ස`දහා සලකා බලන කාලය වසර 20ක් කියාය. එය අසත්‍යයකි. ඔහු ආණ්ඩුවට හුරු ආකාරයෙන් පවතින නීතිය නැමීමක් සිදුකරමින් දැනට පවතින වසර 10, 20 ලෙස දක්වා අදාල ඉල්ලීම අසාධාරණ එකක් බව කීමට උත්සහ දරා ඇත. දැනට රජය හදුනාගත් රැුකියා විරහිත උපාධිධාරීන් 57000ක් වේ. ඒ අතර අවුරුදු 35 ඉක්මවූ අවුරුදු 40ට අඩු හදුනාගත් උපාධිධාරීන් ප‍්‍රමාණය 2000කටත් අඩුය.
බදවාගත් උපාධිධාරීන් දැනට මුහුණ දෙන අමිහිරි අත්දැකීම්ද ලිපියේ සටහන්කර ඇත. බදවා ගැනීමටත් ආණ්ඩුවට වැඩපිළිවෙළක් තිබිය යුතුය. බදවාගත් සංවර්ධන නිලධාරීන් විධිමත් කළමනාකරණයක් හරහා ඵලදායී සේවාවක් වෙනුවෙන් සුදුසු රාජකාරී පවරමින් සේවයේ යෙදවීම සදහාද ආණ්ඩුවට වැඩපිළිවෙළක් තිබිය යුතුය. එවැනි වැඩපිළිවෙළක් නොතිබීමේ විපාකයට වගකිව යුත්තේ රටේ උගත් බුද්ධිමත් මානව ප‍්‍රජාව නොවන බව පෙන්වා දියයුතුය.
දශක කීපයක් ඉදිරියට හිතමින් රටට සුදුසු ඵලදායී ඉලක්කයක් වෙනුවෙන් නවීකරණය වියයුතු අධ්‍යාපන වැඩපිළිවෙළක අවශ්‍යතාව උපාධීධාරීන් ලෙස බැහැර නොකරමු. නමුත් දැනට තිබෙන අධ්‍යාපනය තුළ ලබාගන්නා උපාධිය අඩුපාඩු ඇත්නම් ඒ ස`දහා වගකිව යුත්තේ උපාධිධාරීන් බව හගවමින් කැකිල්ලේ රජුගේ නඩු විභාගයක් ඔහු විසින්ම පවත්වයි. එය අපගේ කාර්යයක් නොවේ.
ඔහු කියන විදිහට උපාධිධාරීන්ට රැුකියා දුනහොත් වැටුප් ගෙවීමට මුදල් සොයාගැනීමට බදුබර වැඩිකිරීමට සිදුවන බවත්, එය ජනතාවට බරක් ලෙස පෙන්වා රැුකියා විරහිත උපාධිධාරී අරගලය ජනතාවට බදුබර පටවන ජනතා විරෝධී අරගලයක් බව ඇගවීමට උත්සහ දරා ඇත. ඔහු කිසි විටෙකත් මෙම ලිපියේ දශක 7ක්ම ගෙවා ඇති මහලූ ධනවාදී ආර්ථිකය රට නිෂ්පාදන ආර්ථිකයක් දක්වා රැගෙන යා යුතු වුවත් යැපුම් ආර්ථියක් මත හිරකර තිබීම ගැන සාකච්ඡුා නොකරයි. පාලකයන් හා ඔවුන්ගේ දුදරුවන් ගෝලබාලයන් මාරුවෙන් මාරුවට කොල්ලකෑ ජනතා දේපොළ මහ බැංකු කොල්ලකෑම් ආදි රටේ ජනතාවට අහිමිකර ඇති ජාතික ධනය ගැන කථා නොකරයි. එම කොල්ලකෑ ධනය අත්පත් කරගෙන රටේ ආර්ථිකය ගොඩනැගිය යුතුය යන්න ඔහු කතා නොකරයි. එසේ වුවහොත් උපාධිධාරීට රැුකියා ලබාදීම ආණ්ඩුවට කිසිදු බරක් නොවන බව පෙන්වා දීමට උත්සාහ නොකරයි. වර්තමාන ආණ්ඩුව 57000ක් වන උපාධිධාරීන්ගෙන් 20000කට පමණක් රැුකියා දෙන බවට පොරොන්දු වී ඇත. පසුව එයත් 5000 දක්වා අඩුකර ඇත. ඒ තුළින් මතුවිය හැකි පීඩාව හා ආණ්ඩුවට එල්ලවිය හැකි බලපෑම සමනය කරගැනීම වළක්වා ගැනීම ඔහුගේ අරමුණ බව දැනේ.
රාජ්‍ය අංශයේ සෑම කෙනෙකුගේම අවසන් ඉලක්කය සුරක්ෂිත විශ‍්‍රාම වැටුපකට හිමිකම් කීමය. එය සත්‍යයකි. එය ඔහු භුක්ති වි`දිනුයේ දීර්ඝ කාලයක් රාජ්‍ය සේවය වෙනුවෙන් ඔහු කරනු ලබන සේවාව වෙනුවෙනි. ජීවත්වීම සදහා ශ‍්‍රමය වගුරන පැය 08 කම්කරුවෙකුට රාජ්‍ය සේවයේ සේවකයෙකුට වෙනත් ආදායම් මාර්ග වෙත ප‍්‍රවේශ විය නොහැක. ඒ නිසා විශ‍්‍රාම වැටුපක් සහිත රැුකියාවක් බලපොරොත්තු වීම වැඩි සැලකිලි බලාපොරොත්තුවීමක් සේ කිසිසේත් නොහැෙග්.
අප කිසිවිටෙකත් ආණ්ඩුවකින් අසාධාරණ සැලකීම් නොඉල්ලමු. හේතුව වන්නේ අසාධාරණ කෙසේ වෙතත් සාධාරණ ඉල්ලීමක් වත් ආණ්ඩුවකින් ලෙහෙසියෙන් ලබාගත නොහැකි නිසාය. කුමාරප්පෙරුම මහතා දන්නා අසාධාරණ සැලකීම් මොනවාද යන්න දැනගැනීමට උපාධිධාරීන් ලෙස අපි කැමැත්තෙන් සිටිමු. උපාධිධාරීන් ලෙස අපට ඇත්තේ එකම අහිංසක හා සාධාරණ බලාපොරොත්තුවක් පමණි. ඒ අන් කිසිවක් නොව ඉගෙනගත් උපාධියෙන්, ලබාගත් දැනුමෙන්, තරුණ ජවයෙන් රටටත්, රටේ සමස්ත ජනතාවට යහපතක් කළ හැකි ශක්තිමත් ආර්ථියක් ගොඩනැගිය හැකි සේවාවක් කර කරන කාර්යභාරය අනුව වැටුපක් ලබාගෙන සාමාන්‍ය සරල ජීවිතයක් ගොඩනගාගැනීම පමණි. ඉන් එහාට ගිය ඉලක්ක රාජ්‍ය සේවකයන් ලෙස තබාගෙන පලක් නැත. රට පාලනය කරන කුමන හෝ ආණ්ඩුවකින් සාධාරණ සැලකීම් ටික හෝ අවම වශයෙන් ලැබෙන්නේ නම් ප‍්‍රමාණවත්ය. අසාධාරණ සැලකීම් කෙසේ වෙතත් අවම සාධාරණ සැලකීම් වන උපාධියට සරිලන රැකියා අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නම් එය හොදටම ප‍්‍රමාණවත්ය.