ජූලි 8 වැනිදා, පසුගිය බදාදා, ‘නිදහස: ජනතා එකතුවේ’ සමාරම්භක රැස්වීම කොළඹ නව නගර ශාලාවේදී පැවැත්විණි. අනාගතයේදී අත්දකින්නට ලැබෙන ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී අධිකාරවාදී පාලනයක් තුළ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, නීතියේ පාලනය වැනි ශිෂ්ට සමාජයේ මූලික මූලධර්මවලටත්, ඒවා අන්තර්ගත කොට සම්මත කළ 19 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයටත් විය හැකි හානිය ගැන සවිඥානිකව, ඒවා රැකගැනීම සඳහා, කිසිම පක්‍ෂයකට හෝ පෙරමුණකට, ඉදිරි පාර්ලිමේන්තුවේ විශේෂ බහුතර බලයක් ලබා නොදෙන ලෙස මහජනතාව දැනුවත් කිරීම මූලික අරමුණ කරගත්, පුරවැසි එකතුවකි, නිදහස: ජනතා එකතුව.
ජූලි 8 වැනිදා පැවැති රැස්වීමේදී ඉහත අරමුණ අනුව යමින්, මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය, මහාචාර්ය රොහාන් සමරජීව. නීතිඥ ජාවිඞ් යූසුෆ්, ගාමිණී වියන්ගොඩ හා මනු තිසේරා අදහස් දැක්වූහ.
එහිදී කතාකළ ජාවිඞ් යූසුෆ් මහතා, වර්තමාන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයෙකි. හරියටම කියනවා නම්, ව්‍යවස්ථාව අනුව, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට සිවිල් සමාජය නියෝජනය කරමින් පත්වන සාමාජිකයන් තිදෙනා අතරින් එක්කෙනෙකි.
නීතිඥ ජාවිඞ් යූසුෆ් මහතාගේ කතාවේ පදනම වූයේ 19 වැනි සංශෝධනය රැකගැනීමේ අවශ්‍යතාව අවධාරණය කිරීමයි. මේ වසංගත සමයේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවක් නොතිබුණි නම්, අප්‍රේල් 25 වැනිදා, ජනාධිපතිවරයා නියම කළ පරිදි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය පවත්වන්නට ඉඩ තිබුණු බව යූසුෆ් මහතා අවධාරණය කෙළේ, මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ කාර්යභාරය හරහා 19 වැනි සංශෝධනයේ වැදගත්කම අවධාරණය කරමිනි.
ඔහු කීවේ ඇත්තක් නොවේද? 19 වැනි සංශෝධනය නොතිබිණි නම්, ස්වාධීන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවක් නැත. 2015ට පෙරත් දියාරු මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවක් ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන්ව තිබුණු නමුත්, ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ එම කොමිසමවත් පත්කිරීම හිතාමතාම නොසලකා හැරියේය. උතුරේ පළමුවැනි පළාත් සභා මැතිවරණයට පෙර මාධ්‍ය ප්‍රධානී හමුවකදී ලියුම්කරු ජනාධිපති රාජපක්‍ෂගෙන් මැතිවරණ කොමිසම පත් නොකරන්නේ ඇයිදැයි විමසූ විට ලැබුණු පිළිතුර වුණේ, ‘කොමිසමක් මොකටද, කොමසාරිස් (මැතිවරණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රධානියා) වැඬේ හොඳට කරගෙන යනවානේ’ කියාය.
මෙදා රැස්වීමේදී යූසුෆ් මහතා කීවත් නොකීවත්, කොරෝනා වසංගතය එන විට ලංකාවේ සිටියේ මැතිවරණ කොමසාරිස් කෙනකු පමණක් නම්, ජනාධිපති හා අගමැති රාජපක්‍ෂලාගේ බියවැද්දීමට යටත් වී පූර්වගාමී කොමසාරිස් දයානන්ද දිශානායකට වගේම ආතතිය හැදී, අප්‍රේල් 25 වැනිදාම මැතිවරණය පවත්වන්නට හොඳටම ඉඩ තිබිණ. එහෙත් කොමිසමක් පිහිටුවා තිබුණු නිසා, මරණ බිය මැද මැතිවරණ පැවැත්වීමේ ආණ්ඩුවේ ප්‍රයත්නය අඩු ගණනේ ඒ අවස්ථාවේදීවත් මැතිවරණ කොමිසම විසින් පරාජය කරන ලදි. ඒ නිසා යූසුෆ් මහතා කීවේ, අලුත් ඇත්තක් නොවේ. මේ රටේ සාමාන්‍ය සිහි බුද්ධියක් ඇති, මුල මැද අග ගළපාගන්නට දන්නා ඕනෑම මිනිසකු දන්නා පරණ ඇත්තකි.
යූසුෆ් මහතාගේ කතාව, දි අයිලන්ඞ් පුවත්පතේ මුල් ප්‍රවෘත්තිය හැටියට පසුවදාම පළවීමෙන් පසු, ඊළඟ දිනයේ ජනාධිපති නීතිඥ මනෝහර ද සිල්වා එම කතාවට ප්‍රතිචාර දක්වා තිබුණි.
නීතිඥ සිල්වාට අනුව, යූසුෆ් මහතා කර ඇත්තේ ඔහු කිසිසේත් නොකළ යුතු දෙයකි. එනම්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයකුව සිටිමින්, දේශපාලන අදහසක් ප්‍රකාශ කිරීමය. එම දේශපාලන අදහස නම්, 19 සංශෝධනය ආරක්‍ෂා කරගන්නට කතා කිරීමය. ඒ මහතා තවදුරටත් කියා තිබුණේ, ‘සිවිල් සමාජය 19 රැකගන්නට හදන්නේ ඔවුන්ගේ න්‍යාය පත්‍රයේ කොටසක් හැටියට බව’ය. ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයකු හැටියට සිටිමින් යූසුෆ් මහතා එය කරන්නේ කෙසේද? මනෝහර ද සිල්වාගේ දැවෙන ප්‍රශ්නය එයයි.
ඉන් නොනවතින මේ ජනාධිපති නීතිඥවරයා තවත් තර්ක කිහිපයක් මතුකරයි. මෙසේය. ‘ව්‍යවස්ථා සභාව විනිසුරුවරුන්ගේ පත්කිරීම් අනුමත කරයි. ඒ නිසා විනිසුරුවරුන්ටත් වඩා ස්වාධීනතාවක් ව්‍යවස්ථා සභාවට තිබිය යුතුය. යූසුෆ් මහතා එකට වාඩිවී සිටියේ පොදු දේශපාලන අදහසක් දරමින් ෆෙඩරල් දෙන්නට හදන පිරිසක් සමගය. යූසුෆ්ගේ පූර්ව විනිශ්චයික ප්‍රසිද්ධ අදහස නිසා ව්‍යවස්ථා සභාවේ ස්වාධීනත්වයට හානිවෙයි. මැතිවරණ කාලයකදී දේශපාලන කණ්ඩායමකට එරෙහිව අදහස් පළකිරීම නිවැරදිද? ව්‍යවස්ථාවේ 41(ඒ)5 අනුව සභාවේ සාමාජිකයකුට දේශපාලන පක්‍ෂයක සාමාජිකයකු වීමට නොහැකිය. එනිසා ඔහු නීතියේ සාරයට එරෙහිව යනවා නොවේද?’
මේ අරුම පුදුම තර්කවලට පිළිතුරු සිතාගැනීම පාඨකයන්ටම පවරා පැහැදිලි කළ යුතු කාරණා කිහිපයකට බහිමු.
යූසුෆ් මහතා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව නියෝජනය කරන්නේ සිවිල් සමාජයේ සාමාජිකයකු හැටියටය. ඔහු කිසිම දේශපාලන පක්‍ෂයක සාමාජිකයෙක් නොවේ. ව්‍යවස්ථා සභාවට ඇතුළු වන විටත් ඔහු සිවිල් සමාජ සාමාජිකයකු වන අතර, ඉන් පිටතට පැමිණි විටත් සිවිල් සමාජ සාමාජිකයෙකු හැටියටම හිඳියි. එහෙත් ව්‍යවස්ථා සභාව තුළදී, සභාව විසින්ම නිර්මාණය කරගත් මාර්ගෝපදේශන මත තම භූමිකාව නිවැරදිව හා ස්වාධීනව ඉටුකරයි. මනෝහර ද සිල්වා මහතා සිතන්නේ, ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයකු වූ පමණින් යූසුෆ් මහතා සිවිල් සමාජ භූමිකාව අතහැර දැමිය යුතු බවද? ඔහු සිවිල් සමාජ නියෝජිතයා බැවින් තවදුරටත් සිවිල් සමාජය නියෝජනය කිරීමට ඔහුට සම්පූර්ණ අයිතිය තිබේ.
අගමැතිවරයා ගනිමු. ඔහුද ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයෙකි. එහෙත් ඔහු ඉන් පිටතට ආ පසු, පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ අපේක්‍ෂකයෙකි. පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ සාමාජිකයෙකි. ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයකු වූ පමණින් මහින්ද රාජපක්‍ෂත්, කාල්ටන් නිවසට වී දේශපාලනය නොකර ගුලි වී නිදාගත යුතුයැයි මනෝහර ද සිල්වා මහතා උපදෙස් දෙන්නේද? යූසුෆ් මහතාට එරෙහිව ඉදිරිපත් කරන තර්කය ඔහු මහින්ද රාජපක්‍ෂට එරෙහිව ඉදිරිපත් නොකරන්නේ ඇයි? මහින්දගේ සහ මනෝහරගේ පැත්ත එකක් නිසා මිස වෙන කුමක් නිසාද?
අනෙක, යූසුෆ් මහතා දිගින් දිගටම පෙනී සිටින්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවත්, ස්වාධීන කොමිෂන් සභාත්, ඒවා පිහිටුවන්නට මුල් වූ 19 වැනි සංශෝධනයත් ආරක්‍ෂා කරගැනීම වෙනුවෙනි. ඒ ව්‍යවස්ථා සභාවේම සාමාජිකයකු වන මහින්ද රාජපක්ෂ පෙනීසිටින්නේ එම සභාව මරාදැමීම වෙනුවෙනි. යූසුෆ් මහතා 19 රැකගැනීම වෙනුවෙන් පෙනිසිටීම වැරදි නම්, මහින්ද රාජපක්ෂ එය මරාදැමීම වෙනුවෙන්, 19 වැනි සංශෝධනය ව්‍යවස්ථාවෙන් ගලවා දැමීම වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම හරිද? එය මනෝහර ද සිල්වාගේ විවේචනයට හසු නොවන්නේ ඇයි? තමන් දෙන්නාම එක පැත්තේ නිසාද?
මනෝහර ද සිල්වා මහතා මේ මොහොතේ අණ්ඩුවට දර්ශනය සපයන්නේ 19හි ගෙල සිඳීම සඳහාය. එමගින්, යළිත් ඒකාධිපති විධායක ජනාධිපති ධුරය වඩාත් බලවත්ව පිහිටුවීම සඳහාය. ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී පාලනයක් කරා රට ඇදගෙන යාම සඳහාය. ඒ පිලට 19වැනි සංශෝධනය නයාට අඳුකොළ මෙන්ය. එය රැකගන්නට ඉදිරිපත් වන යමෙක් වේද, ඔහුද ‘ද්‍රෝහියෙකි. ෆෙඩරල්වාදීන් සමග අසුන්ගන්නා අයෙකි.’ ඒ නිසා 19 රැකගැනීමට ඉදිරියට එන්නවුන් පලවා හැරිය යුතුය.
ජාවිඞ් යූසුෆ් මහතා ලක්වී සිටින්නේ මනෝහර ද සිල්වාගේ කඳවුරේ ඒ වෛරී ප්‍රහාරයටය.
19 විනාශ කිරීමට ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධීන් වෑයම් කරන විට, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන්ගේ කාරිය වන්නේ එය රැකගැනීමය. ජාවිඞ් යූසුෆ් මහතා සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරියකු හැටියට වගකිව යුතු වන්නේත් උත්තර දිය යුතුව ඇත්තේත් ඒ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන්ටය. නැතිව ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධීන්ට නොවේ.■
