ලොකු ව්‍යවස්ථා වෙනසක් වීමේ ඉඩක් නෑ

ජල සම්පාදන රාජ්‍ය අමාත්‍ය වාසුදේව නානායක්කාර

විශාල වෙනසක් පෙන්වා බලයට පත්වූ ආණ්ඩුවේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය ප‍්‍රමාණවත් නොවන බව කියන අයත් ඉන්නවා නේද?
විධායක මට්ටමෙන් කරන්න පුළුවන් දේවල් සිදුවෙමින් තිබෙනවා. නමුත් ව්‍යවස්ථාදායකය හරහා කරන්න ඕනෑ දේවල් තවත් ඉතිරි වෙලා තියෙනවා. නීති පැනවීම්, යම් රෙගුලාසි අනුමත කිරීම් වගේ දේවල් ඉතිරිවෙලා තියෙන්නේ. අපි පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය ලබාගත්තාට පස්සේ තමයි ඒවා කරගන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

මෙය තාවකාලික ආණ්ඩුවක් බව කියමින් ආණ්ඩුව වගකීම් පැහැර හරිනවාද?
එහෙම දෙයක් නැහැ. අර්ධ වශයෙන් අන්තර්කාලීන ආණ්ඩුවක් වගේ තමයි කටයුතු සිද්ධවෙන්නේ. වඩාත් තිරසාරව දුරදිග යන සැලසුම් හා වැඩපිළිවෙළක් අනුව යන ක‍්‍රියාදාමයකට එන්න වෙන්නේ අපට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් එක්ක ආණ්ඩුව ගෙනයන්න අවස්ථාවක් ලැබුණාම කියලයි මමත් හිතන්නේ.

ඉදිරියේදී ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ වෙනස්කම් කරන බව කියනවා. ඒ සඳහා තුනෙන් දෙකක් පවා ඉල්ලනවා. ඒත් ඒ වගේ දේවල් ගැන සාකච්ඡුා කරලා එකඟතාවක් තියෙනවාද?
මම හිතන්නේ නැහැ තවම ඒක අපි අතරේ කතාබහකට ලක්වුණා කියලා. ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ 19 වැනි සංශෝධනය ගැන අදහසක් කියලා තියෙන බව දැක්කා. එහෙත් අපේ සන්ධානයේ සිටින පක්ෂ ඇතුළේ මේ ගැන කතාකරන්න ඕනෑ. පොදුජන පෙරමුණේ අභ්‍යන්තරයේ වුණත් මේ ගැන කතාබහක් කළාට පස්සේ තමයි තීන්දුවකට එන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

ව්‍යවස්ථා වෙනසකට තුනෙන් දෙකක් ඉල්ලනවා නම් නිශ්චිතව වෙනස ගැන අදහසක් ඇතිකරගත යුතුයි නේද?
අපට සාකච්ඡුා කරන්න ඕනෑ. උදාහරණයකට ගත්තොත් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල යම් ආකාරයකට සීමා කරපු යම් වගන්ති නැවත අහෝසි කරමින් තිබුණු තත්වයට ජනාධිපති බලතල ගෙන ඒමේ යෝජනාවක් තියෙනවාද කියන එක සොයා බලන්න ඕනෑ. දැනට ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ආදිය පත්කිරීම සඳහා තිබෙන ව්‍යවස්ථා සභාව පිළිබඳ කාරණයක්ද කියලා පැහැදිලිව කතාකරන්න ඕනෑ. ඒ ගැන ජනාධිපතිවරයාගේ අදහසත් පැහැදිලිව දන්නේ නැහැ. එහෙත් එක දෙයක් පැහැදිලියි. දෙපැත්තකට බලය තිබීම උඩ කටයුතු සිදුකිරීමේ අසීරුතාවක් තියෙනවා. ඒ නිසා හටගන්න ආණ්ඩු පාලනයේ ගැටලූ ගැන කුමක් කළ හැකිද කියන ප‍්‍රශ්නය කල්පනා කළ යුතු බව මාත් හිතනවා. ජනාධිපතිවරයා එක් ස්ථාවරයකුත්, අගමැති ප‍්‍රමුඛ කැබිනට් මණ්ඩලය තවත් ස්ථාවරයක් ගන්න තත්වයකදී කරන දේවල් ගැන කතාකරන්න ඕනෑ. ඒවා සම්බන්ධයෙන් කරන්න ඕනෑ මොනවාද කියන එකයි ජනාධිපතිවරයා කල්පනා කරනවා ඇත්තේ.

විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය පැවතිය යුතු බවටත් දැන් මතයක් තියෙනවා. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ මතය මොකක්ද?
අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මා දන්න අවසාන මොහොත දක්වාම හිටියේ විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කළ යුතුය යන මතයේ. ඔහුත් අපේ වාමාංශික පක්ෂත් බලතල පාර්ලිමේන්තුවට ලබාදිය යුතු බව විශ්වාස කරනවා.

ප‍්‍රායෝගිකව ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් විය හැකිද?
මට පෙනෙන්නේ නැහැ. ලොකු ව්‍යවස්ථා වෙනසක් වීමේ ඉඩක් නෑ. මම ඒක කියන්නේ අද තියෙන සියලූ සාධක සැලකීමට අරගෙන. දැන් තියෙන බල තුලනය එක්ක සලකද්දී ලොකු වෙනසකට 19 වැනි සංශෝධනය ගෙනයා හැකියි කියලා හිතන්න අමාරුයි. එයට රටේ අනෙක් දේශපාලන බලවේගවල සහයෝගය ලැබෙන එකකුත් නැහැ.

අපි ලබාදෙන්නේ දැනට තියෙන රැුකියා. දැනට රාජ්‍ය සේවය තුළ ඉඩකඩ තිබෙන තැන්වල රැුකියා ලක්ෂයක් සඳහා ඉඩ විවෘත කරගන්න පුළුවන්. අලූත් තනතුරු ඇතිකිරීමක් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැහැ. මේක එක දවසකින් හෝ මාසයකින් රැුකියා ලබාදීමක් නෙවෙයි. දුප්පත් පවුල්වලට රැුකියා ලබාදීමේදී ප‍්‍රමුඛතාවය දක්වන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. එය දිළිඳුකම තුරන් කිරීමේ වැඩපිළිවෙලක්.

බලයට පත්ව ටික දවසක් ගෙවෙද්දී ආණ්ඩුව බටහිර රටවල් එක්ක ගැටෙනවා නේද?
ඒක අපි දකින්නේ වෙන දෘෂ්ටිකෝණයකින්. බටහිර රටවල් මේ ආණ්ඩුවත් එක්ක ගැටීමේ ලකුණු පහළවෙලා තියෙනවා. මේ ආණ්ඩුව තමන්ගේ හිතවත් හා මිත‍්‍රශීලී ආණ්ඩුවක් හැටියට නොසලකන බව මුල ඉඳලාම පේනවා. ඒත් අපි බටහිර ලෝකය ගැන එහෙම හිතන්නේ නැහැ. අපි බටහිර ලෝකය ගැන අනෙක් රටවල් වගේම මිත‍්‍රශීලීව කල්පනා කරමින් තමයි වැඩකරගෙන යන්නේ. ස්විට්සර්ලන්ත තානාපති කාර්යාලයේ සේවිකාවක් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයේදී වුණත් අපි බොහොම හෙමින් රාජ්‍යතාන්ත‍්‍රික විදියට පියවර ගන්න බව මට පෙනෙන්න තියෙනවා. තත්වය උග‍්‍ර අර්බුදයකට යෑම වළකමින් අපේ රාජ්‍යතාන්ත‍්‍රික සබඳතා ආරක්ෂා කරමින් වැඩ කරනවා. ඒත් ලංකාවේ නීතිය සාමාන්‍ය විදියට ක‍්‍රියාත්මක වීම මෙතැනදී සිදුවෙන්න නියමිතයි. ඒක නවත්වන්න හේතුවක් නෑ. ආණ්ඩුව ඒ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කෙරෙව්වා නෙවෙයි. සිද්ධිය අනුව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වීමේදී ආණ්ඩුව මැදිහත් නොවී, නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වීමට ඉඩ හරින්න තීන්දු කළා.

බලයට පත්ව ටික දිනක් ඇතුළත ආණ්ඩුවට දේශපාලන පළිගැනීම් ගැන චෝදනා එල්ලවෙනවා..
මම හිතන්නේ නැහැ ඒවා දේශපාලන තීන්දු කියලා. කලින් ආණ්ඩුව යටතේ කොමිටියක් තිබුණා. ඒක අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ නිවෙසේ පවත්වාගෙන ගියා. පෙර තිබුණු අපේ රජයේ සැකකරුවන්, වැරදිකරුවන් හා වගකිවයුත්තන් පිළිබඳව දේශපාලන වශයෙන්ම තීන්දු අරගෙන ඒවා විශේෂ පොලීසියකට යොමුකිරීම සිදුවුණා. එවැනි ක‍්‍රියාදාමයක් අද නෑ. අපි පොලීසියට තිබෙන අයිතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට බාධා කරන්නේ නැහැ. ඒවා වැළැක්වීමෙන් තොරව අපි ඉඩහැර තිබෙනවා. මේක කරන්න එපා ආදි වශයෙන් කළයුතු හෝ නොකළ යුතු දේවල් ගැන මඟපෙන්වීමක් අපි කරන්නේ නෑ. අපේ සමහර උදවිය ටිකක් වැඩිපුර ඒ ගැන කතාකරනවා. ඒ නිසා කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන් දේශපාලන වශයෙන් තීන්දු තීරණ අරගෙන පොලීසිය ක‍්‍රියාත්මක වෙන බව. ඒත් එහෙම නෙවෙයි වෙන්නේ. වෙච්ච සිදුවීම් තියෙනවා. පොලීසියේ යටපත් වී තිබුණු ඒ සිදුවීම් නැවත මතුවීමක් තමයි දැන් වෙන්නේ.

ඉදිරි මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන ආකාරය ගැන ආණ්ඩුව අභ්‍යන්තරයේ ගැටුම් තිබෙනවාද?
ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම අපේක්ෂකයන්ව තීරණය කිරීමයි අසීරු කාරණය. ලකුණ තීරණය කිරීම නෙවෙයි. ඒ ඒ දිස්ත‍්‍රික්වල කුමන පක්ෂවලට කෙතරම් අපේක්ෂකයන් ලබාදිය හැකිද යන ප‍්‍රශ්නය තියෙනවා. ඒ කාරණය නිරාකරණය කරගත්තොත් ලකුණ පිළිබඳව ලොකු ගැටලූවක් වෙන එකක් නැහැ. නාමයෝජනා හදන්නේ කවුද, ඒක ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ කොහොමද කියන එකයි ඔතැන තියෙන කාරණය. අපි අතර එකඟත්වයන් තියෙනවාද කියන එක ගැනයි සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෑ. එකඟත්වය පිළිබඳව යම් ආකාරයකට ගැටලූ සහිත වෙන්න පුළුවන්. ඒක ලේසි දෙයක් නෙවෙයි. පක්ෂ ගණනාවක් එක්වූ සන්ධානයක ඒ ඒ දිස්ත‍්‍රික්කවල අපේක්ෂකයන් තීන්දු කිරීමේදී හැම පක්ෂයක්ම සතුටු වෙන ආකාරයට ඒ ගැන තීන්දු ගත හැකිද කියලා අපට ගැටලූ තියෙනවා. නැතිවා නෙවෙයි.

2018 පළාත් පාලන මැතිවරණයේදීත් පොදුජන සන්ධානයේ පක්ෂ අතර අභ්‍යන්තර මතභේද ඇතිවුණා නේද?
ඒක තමයි ගැටලූව. හැම පක්ෂයක්ම තමන්ගේ පක්ෂයට හැකි වැඩිම අපේක්ෂක සංඛ්‍යාවක් ගැනීම ගැන කල්පනා කරනවා. ඒ වගේම බලවත්ම පක්ෂය තමන්ගේ පංගුව වැඩියෙන්ම තමන්ට ලබාගැනීමට කල්පනා කරනවා. මේ දෙක අතරේ තරගයක් තිබෙනවා. එහෙත් අවසානයේ අපි ජයග‍්‍රහණය ගැනයි සිතන්නේ.

ශ‍්‍රීලනිපයට නිසි ගෞරවය නොදෙන බව පෙනෙනවා..
ඒ පක්ෂයට හිමි බලය සන්ධානය ඇතුළේත් දීලා තියෙනවා. විධායක සභාව තුළ, සන්ධානය තුළ ඔවුන්ට බලය තිබෙනවා. දෙවැනි ප‍්‍රධාන පක්ෂය ලෙස ඔවුන්ට පිළිගැනීමක් තියෙනවා. එහෙත් ඔවුන් පොදුජන පෙරමුණ එක්ක ගිවිසුමක් අත්සන් කළ නිසා, එහි කොන්දේසි කඩවුණොත් ඔවුන්ගේ ගෞරවයට ප‍්‍රශ්නයක් ඇතිවේවි. එහෙත් අපි හැමෝම දන්නවා හැමෝගේම එකඟත්වය හා සමගිය ආරක්ෂා කරගැනීම අපි හැමෝටම අවශ්‍ය බව. ඒ නිසා මොන වෙනස්කම් තිබුණත් අවසාන වශයෙන් අපි හැමෝම එකඟත්වයකට පැමිණිය යුතුමයි. සන්ධානය රැුකගත යුතුමයි. එසේ නොවුණොත් සන්ධානයේ හැම පාර්ශ්වයටම හානියක් වේවි.

තුනෙන් දෙකක බහුතරයක් ලබාගැනීමේ ඉලක්කය ඔබ ප‍්‍රායෝගිකව විශ්වාස කරනවාද?
ඒක තියෙන්නේ මේ ආණ්ඩුව ගැන රටේ තියෙන බලාපොරොත්තුව හා විශ්වාසය මත. ජනතාව ආණ්ඩුව කෙරෙහි දක්වන ආකල්පය කුමක්ද කියන එක අනුවයි ඒක තීන්දු වෙන්නේ. මේ දෙසැම්බරයේ ඉඳලා එළැඹෙන අපේ‍්‍රල් වෙනකොට මේ ආණ්ඩුවේ කටයුතු පිළිබඳව ජනතාවගේ තක්සේරුව අනුව තීන්දුව දෙනු ඇති. ඒ නිසා අපි අපි අතරේ ඇතිවෙන ගැටුම්වලටත් හේතු වෙන්නේ අන්තිමට රජයේ තිබෙන ජනප‍්‍රියත්වය පැවතීම හෝ නොපැවතීමයි.

රාජ්‍ය ආයතනවල හා සමාගම්වල පත්කිරීම් ප‍්‍රමාද වී තිබෙනවා. ඇමතිවරුන්ට ආයතන ප‍්‍රධානීන්ව පත්කිරීම් බලය තිබුණත් ජනාධිපතිවරයා ඒ බලය පවරාගෙන. මේ ප‍්‍රමාදය ගැන ඇමතිවරුන් ජනාධිපතිවරයා සමග කතාකළාද?
ප‍්‍රමාදය ගැන අපි කවුරුත් කතාකරලා තියෙනවා. අමාත්‍යාංශවලට අදාල ආයතන, මණ්ඩල පවත්වාගෙන යෑමේ නායකත්වය උසුලන්නේ ඒ ප‍්‍රධානීන්. ඒ අය පත්කිරීම ප‍්‍රමාද වෙන එක අපට මේ වෙලාවේ එක්තරා විදියක අමාරුවක් ඇතිකරලා තියෙනවා. එහෙත් මේ ක‍්‍රියාදාමය වටිනාකම අතින් වඩා හොඳයි කියන එක තමයි පොදු මතය. පත්කිරීම් ප‍්‍රමාද වීම නිසා අමාරුවක් තියෙනවා. එහෙත් මේ ක‍්‍රමය කල් ගතවෙන ක‍්‍රමයක් වීම වළක්වන්න අමාරුයි. මේ ක‍්‍රමයේ තියෙන හොඳකම තක්සේරු කරන්න ඕනෑ. එහෙම වෙද්දී ප‍්‍රමාදයේ තිබෙන අලාභයට වඩා ලාභය වැඩියි කියලා මම හිතනවා.

ඇමතිවරුන්ගේ බලතල රාජ්‍ය ඇමතිවරුන්ට පැවරීම හරිහැටි සිද්ධවෙලා තියෙනවාද?
එහෙම එකක් වෙලා නැහැ මම දන්න හැටියට. අපේ ඇමතිවරු 15ක් සහ අගමැතිවරයා තමයි ඉන්නේ. ඔවුන්ට විෂයන් විශාල සංඛ්‍යාවක් තියෙනවා. ඒවා ඒ ඇමතිවරුන්ට කොහොමත් තනියෙන්ම කරගන්න බැරි බව අපි දන්නවා. ඒ නිසා ඒ විෂයන් එකතුකරලා හෝ වෙන් වෙන්ව රාජ්‍ය අමාත්‍යවරුන්ට බාර කිරීම අවශ්‍යතාවක් හැටියට මතුවෙලා තියෙනවා. උදාහරණයක් විදියට අපේ අගමැතිතුමාට තියෙන ආයතන හා විෂය රාශිය අතරින් එකක් තමයි ජලය. අපේ පානීය හා සේදීම් සදහා ජනයාට ඕනෑකරන ජල පහසුව. ඒක ජල සම්පාදන රාජ්‍ය ඇමතිවරයා හැටියට මට බාර කරලා තියෙනවා. විෂයන් වෙනුවෙන් රාජ්‍ය ඇමතිවරු පත්කිරීමෙන් තමයි අමාත්‍යවරුන් 15ක සීමාවේ වැඩ කරන්න පුළුවන් වෙන්නේ. රාජ්‍ය ඇමතිවරුන් නැතිව කරගෙන යන්න අමාරුයි.

විශ‍්‍රාම ගිය හමුදා නිලධාරීන් ඇතැම් තනතුරුවලට පත්කළ නිසා දේශපාලනික දැනුවත්භාවයක් තිබෙන සමාජය තුළ මිලිටරිවාදය ගැන යම් සැකයක් ඇතිවෙලා..
මම දන්නේ නැහැ හමුදාවලින් විශ‍්‍රාම ගිය කීදෙනෙක් මේ වනවිට තනතුරු කීයකට පත්කරලා තියෙනවාද කියලා. ඉස්සරත් විශ‍්‍රාම ගිය හමුදා නිලධාරීන් රාජ්‍ය තනතුරුවලට පත්කරලා තියෙනවා. හැම ආණ්ඩුවක්ම ඒක කරලා තියෙනවා. මේ ආණ්ඩුව යටතේ හමුදාවෙන් විශ‍්‍රාම ගිය වැඩි පිරිසක් පත්කරලා තියෙනවා නම් ඒකත් අලූත් ලක්ෂණයක් තමයි. ඒ ලක්ෂණය ඇතිවෙන්නේ මහජනයා අතර තිබෙන සංවාදයක ප‍්‍රතිඵලයක් විදියට වෙන්න පුළුවන්. ඇමතිවරුන්ගේ ඥාතීන් හා උදව්කාරයන් රාජ්‍ය ආයතනවලට පත්කිරීමේ වරද එක්ක සංසන්දනය කරද්දී මිලිටරි නිලධාරීන් පත්කිරීම වරදක් හැටියට මහජනයා සලකන්නේ නැහැ. ඔවුන්ගේ සුදුසුකම බලලා, ආයතනයේ වුවමනාව ඉටු වෙනවාද කියලාත් බලන්න ඕනෑ. ඒවා හරිහැටි සිද්ධවෙනවා නම් ඔවුන් විශ‍්‍රාම ගිය හමුදා නිලධාරීන්ද කියලා බරපතළ ලෙස සැලකිය යුතු නැහැ.

එහෙත් අපි ඒ විශ‍්‍රාම ගිය හැම නිලධාරියෙක්ම අනිවාර්යයෙන්ම ඔවුන්ගේ හමුදා අතීතයෙන් වෙන්වෙන්න ඕනෑ බව මතක් කරන්න ඕනෑ. ඔවුන් බාරගන්නේ මහජන ආයතනයක්. ඒවා ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම පුරවැසියන්ගේ අයිතිය පිළිගන්න ඕනෑ. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සාකච්ඡුාව හා සම්මුතිය තමන්ගේ ක‍්‍රමවේදය කරගන්න ඕනෑ. වෘත්තීය සමිතිවල අයිතිය ගැන විශේෂ සැලකීමක් කරගන්න ඕනෑ. වෘත්තීය සමිති හා සේවකයන්ව වඩාත් හවුල් කරගැනීමෙන් ඒ ආයතන කාර්යක්ෂම කරගැනීම ගැන හිතන්න ඕනෑ. ඒ කටයුතු සිද්ධවෙනවා නම් ඔවුන් හමුදාවේ හිටියාද නැද්ද කියන කාරණාව එතරම් බරපතළ නැති බවයි අපි හිතන්නේ.