තරුණ ඉරාන් මොන වගේ කෙනෙක්ද?
මම දේශපාලනයට එන්න සැලසුම් කළේ නෑ. පුංචි කාලයේ මම හැදුණේ කොල්ලුපිටියේ වාලුකාරාම පාරේ. පොඩි කාලෙ වැඩිහිටියන් මැතිවරණ ප්‍රතිඵලයක් එනකොට රේඩියෝවෙන් ප්‍රතිඵල අහනවානේ. මාත් පුංචි ළමයෙක් විදියට ඒවාට ඇහුම්කන් දුන්නා. මට අද වගේ මතකයි හැත්තෑවේ ඡන්ද ප්‍රතිඵල අහන ගමන් පත්තරේ අරගෙන ප්‍රතිඵල ලීව හැටි. මාත් අයියාත් පවුලේ හිටියා. අම්මා ටිකක් ඉංග්‍රීසි පසුබිමක් තිබුණ කෙනෙක්. තාත්තා ගමේ ඉස්කෝලේ ගිය කෙනෙක්. මම එතැන හිටපු නිසා, මට මගේ ඉස්කෝලෙට යන්න ලැබුණා. මම විශේෂ කෙනෙක් නෙවෙයි. මට අවස්ථා ලැබුණ එක තමයි විශේෂත්වය. මම නිතර හිතනවා, ලංකාවේ තව කී දෙනෙක් නිසි වෙලාවට අවස්ථා නොලබා ඉන්නවාද කියලා. මම ලෝකයේ නොයෙකුත් තැන්වලට ගිහින් අධ්‍යාපනය ලැබූ කෙනෙක්. ඒත් මම ගොඩක් දේ ඉගෙනගත්තෙ ඉස්කෝලෙ ක්‍රීඩා කිරීමෙන් සහ ශිෂ්‍ය නායකයෙක් වීමෙන්. නායකත්වය, කණ්ඩායම්වල වැඩ කරන හැටි වගේ ගොඩක් දේවල් ඉස්කෝලෙදී ඉගෙනගත්තා.
ක්‍රිකට් සෙල්ලම් කරන්න පටන්ගත්තේ කොහොමද?
මම ජීවත්වුණේ වාලුකාරාමයේනේ. ඩුප්ලිකේෂන් රෝඞ් එක අසල. දැන් මහානාම ඉස්කෝලය තියෙන ඉඩම ඒ කාලයේ හිස්. පාරට මුහුණදාලා තිබුණ ඉඩමට තාප්පයක් තිබුණේ නෑ. ඔය හැත්තෑ ගණන්වල පාරෙ වාහන ගියේත් බොහොම අඩුවෙන්. ඒ නිසා අපි අර හිස් ඉඩමේ විකට් හිටෝලා, පාරට මුහුණදාලා තමයි සෙල්ලම් කළේ. ලොකු අය සෙල්ලම් කරද්දී මට කතා කරන්නේ බෝල ඇහිඳින්න. ඩුප්ලිකේෂන් පාර මැද්දේ ඉඳන් ෆීල්ඞ් කළාම, අන්තිමේ බැටින් චාන්ස් එකක් ලැබුණා. ඊට පස්සේ අවුරුදු දහයේදී විතර දොළහෙන් පහළ නිවාසාන්තර ක්‍රීඩාවලට ගියා. අතිරේක ක්‍රීඩකයෙක් විදියටයි මං හිටියේ. ඒත්, කවුරු හරි ආවේ නැති නිසා මට ආරම්භක පිතිකරු විදියට බැට් කරන්න ලැබුණා. පළවැනි මැච් එකේම තිස්හතක් වගේ ගැහුවා. එදා ඉඳන් හැමදාම මම ආරම්භක පිතිකරු විදියට ඉස්කෝලෙ සෙල්ලම් කළා.
මොකක්ද ඉස්කෝලේ නම…..
(සිනාසෙයි) ඒක නම් මම කියන්නේ නෑ. මම වැඩිපුර ඉස්කෝලේ නම කියන්න කැමති නැහැ, අපේ ඉස්කෝලෙන් එන දේශපාලනඥයන් ගැන සමහර අය නොයකුත් කතා කියනවා. මෙහෙම කියන්නම්. නොකඩවා වාර්ෂිකව තිබුණ ලෝකෙ පරණම ක්‍රිකට් මැච් එක ඕස්ටේ්‍රලියාවේ පාසල් දෙකක් අතර. නොකඩවා පැවැත්වූ දෙවැනි පැරණිම පාසල් ක්‍රිකට් තරගය ලංකාවේ ඉස්කෝල දෙකක් අතර 1879 ඉඳලා තිබුණා. ඒ බිග් මැච් එකේ මම ගැහුවා.
මම පාසල් කණ්ඩායමේ ඕපනින් බැට්ස්මන්. ශ්‍රී ලංකා ස්කූල්ස් ටීම් එකේත් ඕපනින් බැට්ස්මන් හිටියා. රන්ජන් මඩුගල්ල, රොහාන් ජයසේකර මා එක්ක ඒ කණ්ඩායමේ හිටියා. මම ඕපනින්, රන්ජන් වන් ඩවුන්. දැන් ආයෝජන මණ්ඩලයේ ඉන්න සුසන්ත රත්නායක ඒ කාලයේ පා දඟපන්දු යවන්නා. 1975දී පවත්වපු පළවැනි පාසල් අතර පළවැනිම එක්දින තරගයේ මම සෙල්ලම් කළා. ඕවා මතක් කරනකොට හිනාත් යනවා.
ක්‍රිකට් විතරද ගැහුවේ?
ඔන්න මම දවසක් 15න් පහළද කොහෙදෝ රග්බි පුහුණුවීම්වලට ගියා. මම ග්‍රවුන්ඞ් එකේ ඉන්නකොට පිටිපස්සෙන් දඩාං ගාලා පාරක් වැදුණා. හැරිලා බලනකොට ක්‍රිකට් භාර ගුරුවරයා. මම ඇයි කියලා ඇහුවා. ඔහු මූණ රළු කරලා, තදින් කතාකළා. ‘රගර් ප්‍රැක්ටිස්වලට ගියා කියලා මට ආරංචි වුණා. ඕකේ ගිහින් කකුලක් හරි කැඩුණොත් ක්‍රිකට් ගහන්න බෑ. රගර් පිටිය ළඟටවත් යන්න එපා’ කිව්වා.
දවසක ක්‍රිකට් ප්‍රැක්ටිස් ඉවරවෙලා බස් හෝල්ට් එකක රස්තියාදු වෙන අතරේ තවත් ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෙක් හොකී පිත්තක් අරන් එනවා දැක්කා. මම ඒ ගැන ඇහුවාම කිව්වා, ක්‍රිකට්වල ඕෆ් සීසන් නිසා ෆිට්නස් වෙනුවෙන් හොකී ගහනවා කියලා. මාස අටක් විතර ක්‍රිකට් තියෙනවා. අනෙක් කාලේ හොකී ගැහුවාම හොඳයි කියලා. මම හොකී පිත්ත අරන් එහේ මෙහේ වැනුවාට පස්සේ මටත් ප්‍රැක්ටිස් එන්න කිව්වා. ඊට පස්සේ මම හොකී පුහුණුවීම් පටන්ගත්තා. දහනවයෙන් පහළ කණ්ඩායමට යනකොට මම කණ්ඩායමේ කැප්ටන් වුණා.
හොකීවලින් දුර ගියාද?
ඉස්කෝලෙ හොකී ටීම් එකේ නායකයා වුණා. මා එක්ක හොකී ටීම් එකේ හිටපු අය ලියපු ආටිකල් තියෙනවා මගේ ක්‍රීඩා විලාසය ගැන. එක ආටිකල් එකක ලියලා තිබුණා අපේ කණ්ඩායම ලංකාවේ පාසල් හොකී ශූරතාව දිනාගත් විදිය ගැන. ඔය කාලයේ ලංකාවේ හොඳම හොකී කණ්ඩායම් හිටියේ මාතලේ. ඊට අමතරව කොළඹ ශාන්ත බෙනඩික්ට්, ශාන්ත තෝමස් වගේ කණ්ඩායම් හිටියා. ඒත් අපේ කණ්ඩායම හැම තරගයටම සැලසුම් හදලා සෙල්ලම් කරලා ජාතික ශූරතාව දිනාගත්තා. මා කිව්ව ලිපියේ තිබුණේ අවුරුදු ගාණකට පස්සේ ඉස්කෝලෙට ශූරතාව ගේන්න මම සැලසුම් හැදුවෙ කොහොමද කියලා. දවසක් එක්කෙනෙක් පරක්කු වෙලා ආවාම පිටිය වටේ හත් වතාවක් දුවන්න වුණ කතාවකුත් එයා ලියලා තිබුණා.
මොකක්ද ශූරතාව දින්න සැලසුම?
මම හොකී පිත්තක් අතට ගත්තේ අවුරුදු පහළොවක් විතර වයසේදී. මාතලේ අය හොකී පිත්ත අතට ගත්තේ අවුරුදු පහේදී. ඒ අයට පිත්තෙන් බෝලය හසුරුවන්න ලේසියි. එයාලා වැඬේට දක්ෂයි. ඉස්සර ලෝකෙ ඉන්දියා, පාකිස්ථාන් තමයි හොකීවලට දක්ෂ. එයාලාගේත් ඇඟේ බෝලය ඩි්‍රබල් කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා. පසුකාලීනව යුරෝපීය කණ්ඩායම් හොකී උපක්‍රම වෙනස් කළා. ඉන්දියාව, පාකිස්ථානය තරම් ලේවල හොකී තියෙන අය ඒ රටවල අඩුයි. ඒත්, එයාලා මේ සෙල්ලම පවර් ගේම් එකකට හැරෙව්වා. දුර, බලසම්පන්න බෝලය පාස් කිරීම්වලට මාරුවුණා. එයාලා බෝලය අරගෙන දුවගෙන ගෝල් එක දිහාට ගියේ නෑ. ඒ වෙද්දී ලෝකයේ හොකී සෙල්ලම් කරන උපක්‍රම මාරුවෙමින් තිබුණා.
අපිත් පාවිච්චි කළේ ඒ උපක්‍රමය. පිටියේ සෙල්ලම් වගේම නිතර පංති කාමරයේ සැලසුම් හැදුවා. අපි ශක්තිමත් සහ රළු කණ්ඩායම් වුණා. අපි සැලසුම්කරණයයි, වෙහෙසීමයි නිසයි දින්නේ. ඇඟ ඇතුළේ තියෙන හැකියාවෙන්ම නෙවෙයි. ඇත්තටම මම ගොඩක් හොඳ හොකී ක්‍රීඩකයෙක් නෙවෙයි. මාතලේ අය මට වඩා දක්ෂයි. ඒත් හැම තනි තරගයටම සැලසුම් හදපු නිසා අපි දින්නා.
ඔබ ඉස්කෝලෙ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයාත් වුණා නේද?
මාර සිද්ධියක් වුණා. 1977 ජුලි මාසයේ මැතිවරණය තිබුණා. ඊට පස්සේ අගෝස්තු මාසයේ වගේ ඉස්කෝලේ උත්සවයක් තිබුණා. ඒ පාර්ලිමේන්තුවේ විස්සට වඩා ඉස්කෝලෙන් පත්වෙලා හිටියා. අගමැතිතුමායි, අනෙක් අයයි ඔක්කෝම පාසලට ගෙන්වලා උත්සවයක් පැවැත්වුවා. ඒ පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂයේ මන්ත්‍රීලා අට දෙනෙක් විතරයි. අනුර විතරයි අපේ ඉස්කෝලේ. ඔන්න උත්සවයේදී එවකට අගමැති ජේ.ආර්. ජයවර්ධන කතා කළා. බණ්ඩාරණායක මැතිනි ගැනත් කතා කළා. සෙල්ලම් කරද්දී බි්‍රජට් එකට බෝලෙ ගියාම ගන්න ගියාලු. එතකොට සිරිමා කොට ගවුමක් ඇඳගෙන ඉන්නවා දැක්කාලු. ඕවා කියලා එදා විහිළු කරපු ජේ.ආර්. ටික දවසකින් සිරිමා මැතිනිගේ ප්‍රජා අයිතියත් අහෝසි කිරීම වෙනම කතාවක්. ඒත් එදා අපට ඕවා තේරෙන්නේ නෑනේ. එදා අධ්‍යාපන ඇමති නිශ්ශංක විජේරත්න කතා කළා. විදුහල්පති පිළිගැනීමේ කතාව කරන්න ඇති. ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයා විදියට මම ස්තූති කතාව කළා.
මම ඉස්කෝලෙ ළමයින්ගෙ තරහට ලක්වුණ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයෙක්. මොකද මම විනය පැත්තෙදී ටිකක් තදයි. ක්‍රීඩාවෙනුත් ඉගෙනගත්තේ කෙටි මාර්ග නැති බව. ඒත් එදා උත්සවයෙදී මම කළ කතාවෙන් මං ඉස්කෝලෙ ළමයින්ගෙ ආදරේ දිනාගත්තා.
ඒ කතාවේදී මම කිව්වා, මේක ඉස්කෝලෙට ඓතිහාසික දවසක්. ඒ නිසා ඔබතුමන්ලා ඉස්කෝලෙට නිවාඩුවක් දෙන්න ඕනෑ කියලා. මට පේනවා ස්ටේජ් එකේ ඉඳන් ජේ.ආර්. කියනවා, නිශ්ශංක විජේරත්නට යමක්. ඇමති නිශ්ශංක මයික්‍රෆෝන් එක ළඟට ඇවිල්ලා නිවාඩු දවසක් දෙනවා කිව්වා. කොල්ලොට ටික සද්දෙට චියර් කරන්න පටන්ගත්තා. ඊට පස්සේ ජේආර් කළේ මොකක්ද දන්නවාද?
මොකද වුණේ?
නිශ්ශංක විජේරත්න වාඩිවුණාම ජේ.ආර්. නැගිට්ටා. මයික්‍රෆෝනය ළඟට ආවා. මම කතාවක් කළාම එච්චර චියර් එකක් දුන්නේ නෑ. ඒත් අධ්‍යාපන ඇමතිතුමා නිවාඩුවක් දෙනවා කිව්වාම ඔයාලා චියර් එකක් දෙනවා. මේක සාධාරණ නෑ. ඒ නිසා මම දැන් තීන්දු කළා ඔයාලාට දෙවැනි දවසකුත් නිවාඩුවක් දෙන්න. හිතල බලන්නකොට මනුස්සයාගෙ මොළේ. අහසටත් ඇහෙන්න දෙවැනි චියර් එක ගියා. ඔය වගේ වැඩ හින්ද වෙන්න ඇති ජේ.ආර්. ශූර දේශපාලනඥයෙක් වුණේ.
ඉස්කෝලෙන් පස්සේ..
මම එංගලන්තයට ගියා. ලන්ඩන්වල කෙන්ට් ලීග් කියන තරගාවලියේ පිතිකරුවෙක් විදියට ක්‍රිකට් ගැහුවා. ඔය කාලයේ ශ්‍රී ලංකාවට ටෙස්ට් තත්වය ලැබිලාත් නෑ. අවුරුදු දෙකක් විතර ඒ කණ්ඩායමේ සෙල්ලම් කරන්න ඇති. ඔය අතරතුරේ ලන්ඩන් විශ්වවිද්‍යාලයට ගියා. ස්කූල් ඔෆ් ඔරියන්ටල් ඇන්ඞ් ඇෆ්‍රිකන් ස්ටඩීස්. අපි යන කාලයේ විදේශීය ශිෂ්‍යයන් ගෙවිය යුතු මුදල හරි අඩුයි. ඒ රටේ ශිෂ්‍යයන් ගෙවන ගාණ තමයි. ඒත්, මම ඉන්නකොට මාග්‍රට් තැචර් ආණ්ඩුව ආවානේ. ගාණ ඉහළ දැම්මා. තුන්සීයේ තිබුණ ගාණ තුන්දාහට විතර ඉහළ ගියා. ඒකට විරුද්ධව අපි ලන්ඩන්ලවල උද්ඝෝෂණත් කළා.
ඔය කාලයේ අප්‍රිකානු සහ මැද පෙරදිග රටවල දේශපාලන අරගල. සිම්බාබ්වේ රොගට් මුගාබේ බලය ගත්තා. උගන්ඩාවේ ඉඩි අමීන් බලයට ආවා. ඉරාකයේ සදාම් හුසේන් බලයට ආවා. ඒ සමහර නායකයන් සාකච්ඡා සඳහා ලන්ඩන් ආවා. අපි ඒ සාකච්ඡා බලන්න ගියා.
තරුණ කාලයේ ක්‍රීඩා කරලා ලබපු දේවල් මොනවාද?
බොහෝ දේවල් ලැබුණා. එදා අපි කණ්ඩායමට ක්‍රීඩකයන් තෝරනකොට කාගේවත් ජාතිය බැලුවේ නෑ. ඒ ඒ අයගේ දක්ෂතාව බැලුවේ. සිංහල, මුස්ලිම්, දෙමළ ක්‍රීඩකයන් එකට කණ්ඩායමේ හිටියා. කාටවත් ඒක ප්‍රශ්නයක් වුණේ නැහැ. අසීමිත විනය සහ කැපකිරීම්වල වටිනාකම ඉගෙනගත්තා. මම හිතන්නේ හැම තරුණ ළමයෙක්ම එක්කෝ කණ්ඩායම් ක්‍රීඩාවක්, නැත්නම් වෙන කණ්ඩායම් ක්‍රියාකාරකමක් කරලා තියෙන්න ඕනෑ. හැමදේම ලැබෙන්නේ විෂය නිර්දේශයෙන් නෙවෙයි.■
