නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම
ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පසුව රටේ ඇතිවුණ කලබල එක්ක සිංහල මිනිස්සු විශ්වාස කරන්නේ නීතිය මුස්ලිම් අන්තවාදීන්ට ඕනෑ විදියට ක්රියාත්මක වෙන බවයි. මුස්ලිම් අය විශ්වාස කරන්නේ සිංහල අන්තවාදීන්ව රැුකගන්නට නීතිය ක්රියාත්මක වෙන බවයි. නීතිය ගැනත්, නීතිය ක්රියාත්මක කරන ආයතන ගැනත් මෙවැනි අවිශ්වාසයක් ඇතිවීම ඒ ආයතනවල වැරැුද්දක්ද? මිනිස්සුන්ගේ වැරැුද්දක්ද?
ආයතනවල වැරැුද්දක් තියෙනවා. මිනිස්සුන්ගේ වැරැුද්දකුත් තියෙනවා. ආයතන ගැන කතාකරද්දී අපි මේ නිශ්චිත සිද්ධියට එහා තැනකින් පටන් අරගෙන කතාකරන එක හොඳයි. ඒ කියන්නේ මේ ප‍්‍රහාරයට කලින් සිදුවීම් ගැන කතාකරන එක වටිනවා. ඇත්තටම 2014 දී පවා අයි.එස්.අයි.එස්. සංවිධානයට සම්බන්ධ අය ලංකාවේ ඉන්න බව කතාබහට ලක්වෙලා තියෙනවා. එහෙම තොරතුරු තියෙනවානම් ඒවා එක්ක ගණුදෙනු කරන්න රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය කටයුතු කරන්න ඕනෑ. අයි.එස්. ක‍්‍රියාකාරිකයන් කියන කොටස සමඟ සාකච්ඡුා කරන්න කාටවත් බැහැ. ඔවුන්ට අවශ්‍ය මොනවාද කියලා සාකච්ඡුා කරලා, ඒවාට දේශපාලන විසඳුම් දෙන්න බැහැ. එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය සමඟ සාකච්ඡුා කරලා ඔවුන්ගේ දේශපාලන ප‍්‍රශ්නවලට විසඳුම් යෝජනා කරන්න රජයකට පුලූවන්. ඒත් අයි.එස්. සංවිධානයේ තියෙන්නේ ඊට වැඩිය ආගමික හේතු මාලාවක්. ඔවුන්ගේ ත‍්‍රස්ත ක‍්‍රියා සාකච්ඡුාවලින් පාලනය කරන්න බැහැ. ඒ නිසා අයි.එස්. සංවිධානයට සම්බන්ධ අය සිටින බවට තොරතුරු තියෙනවානම් ක්රියාත්මක වෙන්න ඕනෑ විදියක් තියෙනවා. ඒ විදියේ ක‍්‍රියාකාරීත්වයක් ලංකාවේ රජය පැත්තෙන් සිද්ධවුණේ නැහැ. හිටපු ආණ්ඩුවත්, මේ ආණ්ඩුවත් ඒ ගැන අවශ්‍ය විදියට මැදිහත් වෙලා නැහැ. ඒ නිසා පුරවැසියන් අතර පීඩනයක් වර්ධනය වෙලා තිබුණා.
මෙවැනි තොරතුරු ලැබෙන අවස්ථාවල වෙනත් රටවල යාන්ත‍්‍රණයන් ක්රියාත්මක වුණේ කොහොමද?
උදාහරණ බොහොමයක් තියෙනවා. ජකාර්තා නුවර සෑම ගොඩනැඟිල්ලකටම ඇතුලූ වෙද්දී ස්කෑන් යන්ත‍්‍රවලින් පරීක්ෂා කරලා තමයි ඇතුලට යවන්නේ. මම මෑත කාලයේදී පිලිපීනයේ මැනිලා නුවරට ගියා. එහේ බල්ලෝ දාලාත් හෝටල්වලට ඇතුලූවෙන අයව පරීක්ෂා කරනවා. මම නතරවුණ හෝටලයත් පරීක්ෂා කළා. එය සංචාරකයෙක් විදියට මට කරදරයක් තමයි. ඒත් මම දන්නවා ඒවා කරන්නේ මගේත් ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් බව. ඒ නිසා මෙවැනි දේවල් සංචාරක කර්මාන්තයට බාධාවක් වෙන්නේත් නැහැ. වැදගත්ම කාරණය තමයි අයි.එස්. ප‍්‍රහාරයක් ගැන යන්තමින් හෝ අවදානමක් තියෙන එවැනි රටවල් වහාම බරපතල ආරක්ෂක පියවරවල් අරගෙන තියෙනවා. ඒ ආරක්ෂක පියවර ගැනීමේදී ඔවුන් තේරුම් අරගෙන තියෙන කාරණයක් තමයි අයි.එස්. සංවිධානය ක්රියාත්මක වෙන විදිය ගැන අනුමාන කළ නොහැකි බව. ඒ ගැන දැනුවත් වෙලා තමයි ඔවුන් වැඩ කරන්නේ. ඕනෑම විදියක ප‍්‍රහාරයකට සූදානමකින් තමයි ඔවුන් ආරක්ෂක කටයුතු සූදානම් කරන්නේ.
ලංකාවේ එවැනි ආරක්ෂක තත්වයක් තිබුණේ නැද්ද?
ආරක්ෂාව පිළිබඳ උනන්දුව ක‍්‍රමයෙන් ලිහිල් වුණා. කටුනායක ගුවන් තොටුපොලට ඇතුළුවීමේදී තිබුණු ස්කෑනර් යන්ත‍්‍ර පසුගිය වසරේදී ඉවත් කළා. ඒක එක් පැත්තකින් මිනිස්සුන්ට සහනයක් සැලසීමට කරපු දෙයක්. ඒත් ඒ යන්ත‍්‍ර ඉවත් කරපු මොහොත වෙද්දී සහරාන් කියන පුද්ගලයා ජාතික තවුහිද් ජමාත් කියන සංවිධානයේ ක‍්‍රියාකාරිකයෙක් විදියට හඳුනාගෙන තිබුණා. ඒ වගේම තවුහිද් ජමාත් කියන සංවිධානය යම් ආකාරයට ආගමික අන්තවාදී මතයක් එක්ක කටයුතු කරන බව දැනගෙන හිටියා. එවැනි ආගමික අන්තවාදය කියන දේ රටේ බුද්ධි අංශ දැනගත යුතු කාරණයක්. ඒ ආගමික මතවාදයේ අවසාන ඵලය මොකක්ද කියලා අනිවාර්යයෙන්ම බුද්ධි අංශවලින් දැනගන්න ඕනෑ. ඒත් රටේ බුද්ධි අංශ වගේම දේශපාලන නායකත්වයත් මේ ප‍්‍රවණතාවය ගැන ලිහිල් ආකාරයෙන් තමයි කටයුතු කළේ. ඒක බරපතල නොසැලකිල්ලක්. මේක කරුණු නොදැන ඇති කරගත්තු ලිහිල් බවක් නෙවෙයි.
මේ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයට කලින් ඒ ගැන බුද්ධි තොරතුරු සමඟ නිකුත් කරපු ලියුමක් සමාජගත වීමෙන් නීතිය ක්රියාත්මක වීම ගැන අවිශ්වාසය බරපතල ලෙස වර්ධනය වුණා නේද?
ඒ ලියුමට ක්රියාත්මක නොවීම කියන්නේ සමස්ත කාරණයේ අතුරු කාරණයක් විතරයි. ඊට පෙර සිටම මෙවැනි ත‍්‍රස්තවාදී කණ්ඩායමක් ක්රියාත්මක වෙන බව අවබෝධ කරගන්නට තරම් තොරතුරු තිබුණා. මීට කලින් මාවනැල්ලේ බුදුපිළිම කැඞීමේ සිදුවීමක් වාර්තා වුණා. ඒ ගැන පරීක්ෂණ පටන්ගනිද්දී මේ ක‍්‍රියාව සංවිධානාත්මක කල්ලියකින් කළ දෙයක් බවට තොරතුරු ලැබුණා. ඒ සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයේ නඩුවක් පවරලා සැකකරුවන්ව අත්අඩංගුවට ගැනීමට නියෝග නිකුත් කරලා තිබුණා. මාවනැල්ලේ සිද්ධිය වෙන්නේ 2018 නොවැම්බර් මාසයේදී. දෙසැම්බර් මාසයේ 28 වැනිදා ශ‍්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කවුන්සිලය මාවනැල්ල සිදුවීමට සහරාන්ලා සම්බන්ධයි කියලා බුද්ධි අංශවලට දැනුම් දීලා තියෙනවා. එහෙම දැනුම් දීමෙන් පස්සේ නීතිය ක්රියාත්මක වෙන්නේ නැත්නම් ගැටලූවක් තියෙනවා. ඊට අමතරව වනාතවිල්ලූව ප‍්‍රදේශයේදී ආයුධ සහ පුපුරනද්‍රව්‍ය හම්බවුණා. මේ සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීම් ප‍්‍රමාද වීමට දේශපාලන බලපෑම් හේතුවුණ බව කියනවා. ඒ සිදුවීම් ගැන අත්අඩංගුවට ගැනීම් හා පරීක්ෂණ සිද්ධවුණේ මන්දගාමීව. ඒ නිසා බුද්ධි අංශ වාර්තාවක් තිබියදී ප‍්‍රහාරය වළක්වා නොගත්තාය කියන්නේ මේ සිදුවීම පිළිබඳ අතුරු ඛේදවාචකයක්. එහෙම වාර්තාවක් තිබුණේ නැතත් රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය උනන්දු වුණානම් මේ ප‍්‍රහාර වළක්වාගන්න පුලූවන්කම තිබුණා.
ජනවර්ග අතර සැකය හා බිය වර්ධනය වෙලා තිබීමත් නීතිය ගැන අවිශ්වාසය වර්ධනය කරන්නට හේතුවෙලා නේද?
දැන් වෙනකොට සිංහල හා මුස්ලිම් ජනතාව අතර අවිශ්වාසයක් ගොඩනැගිලා තියෙනවා. මුස්ලිම් ජනතාව දිහා සැකයෙන් බලන්න එපා කියලා අද කවුරු කොහොම කීවත් වැඩක් නැහැ. මුස්ලිම් අයට එසේ සැකයෙන් බැලීම ගැන කල්පනා කරන්න එපා කියලා කීමත් ප‍්‍රයෝජනවත් දෙයක් නෙවෙයි. මේ කාරණා ගැන මේ විදියට බලන්න එපා කියලා මේ රටේ උගතුන්, වියතුන් කීවාට වැඩක් නැහැ. රටේ සමාජය මේවා දිහා බලන ක‍්‍රමයක් තියෙනවා. දේශපාලනය මේ තත්වයෙන් ප‍්‍රයෝජනයට ගන්නා ක‍්‍රමයක් තියෙනවා. ඒ දේවලූත් එක්ක නීතිය ක්රියාත්මක වෙන්නේ නැති බව සාමාන්‍ය ජනතාව අතර මතයක් ඇතිවෙනවා.
මේ ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නයට පිටින් වුණත් ලංකාවේ නීතිය සියලූ දෙනාටම සමාන ලෙස ක්රියාත්මක වෙන බවට විශ්වාසයක් නැතිවීමෙන් කාලයක් තිස්සේ නීතියේ ආධිපත්‍යය දුර්වල වෙලා තියෙනවා. එය මෙවැනි මොහොතක නීතිය ගැන විශ්වාසය නොතබන්නට හේතුවෙලා නේද?
ඒක පැහැදිළි කාරණයක්. ඉතිහාසය පුරාම ලංකාවේ නීතිය ක්රියාත්මක වීමේදී අඩුපාඩු තිබුණා. උදාහරණයක් විදියට ශක්තික සත්කුමාරගේ සිදුවීමේදී ඔහුව අයි.සී.සී.පී.ආර්. පනත හෙවත් සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ සම්මුති පනත යටතේ රිමාන්ඞ් කරලා තියෙනවා. ඒත් මේ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරයෙන් පස්සේ ඊට වඩා බරපතල වෛරී ප‍්‍රකාශ සිද්ධවුණා. ඒත් ඒ අයට දේශපාලන ආවරණ තිබුණා. ඔවුන්ව අත්අඩංගුවට පත්වුණේ නැහැ. නීතිය බෙදන්නේ හැඳි දෙකකින්ය කියන එක ඉතාමත් පැහැදිළි කාරණයක්. කවුරුන් පාලනයේ හිටියත්, පාලකයන් එක්ක නීතිය කඩ කරන්නන්ගේ තියෙන සම්බන්ධතාවය උඩ නීතිය ක්රියාත්මක කරවාගැනීමේ හැකියාව තියෙනවා. ඇත්තටම මිනිස්සුන්ට තියෙන්නේ ඒ අවිශ්වාසය තමයි. සිංහල ප‍්‍රජාවට තියෙන්නේත් මාවනැල්ල සිද්ධියේදී මෙහෙම වුණා, වනාතවිල්ලූවේ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මෙහෙම වුණාය කියන කාරණා පිළිබඳ අවිශ්වාසයක්. ඇතැම් වෙලාවට මුස්ලිම් දේශපාලඥයන් නීතිය ක්රියාත්මක කිරීමට බාධා කළ බවට චෝදනා එල්ලවෙනවා.
රජයේ ප‍්‍රකාශ නොතකා හැර නීතිය අතට ගන්නා තැනට පවා මිනිස්සු පත්වෙලා නේද?
ඒක තමයි බරපතලම ඛේදවාචකය. රජය ලබාදෙන සහතිකයක් පිළිගන්නේ නැති තත්වයට මිනිස්සු පත්වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා තමයි ඉස්කෝලේ පටන්ගත්තත් මිනිස්සු ගියේ නැත්තේ. මේ තත්වය ඇතිවෙන්නට තවත් හේතු තියෙනවා. පහුගිය දිනවල මාධ්‍යවල හැසිරීමත් මේකට හේතු වුණා. ඊළඟ ප‍්‍රහාරය අත ළඟ වගේ ප‍්‍රචාරයක් දුන්නා. මේ වැටලීම්වලදී පාතාලයට අයිති ආයුධ, හමුදාවේ ආයුධ වගේ දේවලූත් හමුවුණා. ඒත් ඒ සියල්ලම මුස්ලිම් අන්තවාදීන්ගේ ආයුධ විදියට පෙන්වලා මුස්ලිම් ප‍්‍රහාරයක් අත ළඟ කියලා මතයක් නිර්මාණය කළා. ඒ නිසා හමුදාව හා රජය කියන දේවල් මිනිස්සු විශ්වාස කළේ නැහැ. අනෙක් පැත්තෙන් රජයේ ඇමතිවරුන් පවා විවිධාකාර පරස්පර ප‍්‍රකාශයන් කළා. රජය මේ ගැන දැනගෙන හිටපු බව කීවා. ඒ සියල්ල නිසා රජය කියන ආයතනය ගැන මිනිස්සුන්ගේ විශ්වාසය බිඳවැටිලයි තියෙන්නේ.
මේ වෙද්දී මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහිව මැර ප‍්‍රහාර දියත් කළ පුද්ගලයන්ව මහේස්ත‍්‍රාත් ඇප මත නිදහස් කරලා තියෙනවා. ඇතැම් අයව නිදහස් කළේ පොලිස් ඇප මත. ශක්තික සත්කුමාරව අයි.සී.සී.පී.ආර්. පනත යටතේ ඇප නැතිවම තියාගත්තාට මේ පුද්ගලයන්ට නීතිය ලිහිල් වීම නිසා නීතිය ක්රියාත්මක වෙන්නේ බෞද්ධයන්ට ඕනෑ විදියට බව අනෙකුත් ජනවර්ගවල අය හිතනවා..
ඒක පැහැදිළිවම ප‍්‍රශ්නයක්. අයි.සී.සී.පී.ආර්. පනත එන්නේ පොලීසියට ඔය විදියට පාවිච්චි කරන්න නෙවෙයි. ඇත්තටම ඔය පනත එන්නේ රටේ ජනවාර්ගික සමඟිය ඇති කරන්න. සමඟියට විරුද්ධව කටයුතු කරන අයට එරෙහිව සාමාන්‍ය ජනතාවගේ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරන්නයි ඒ පනත ගෙනාවේ. ඒත් අද සිද්ධවෙන්නේ ශක්තික වගේ ලේඛකයන්ට, හසලක ප‍්‍රදේශයේ නැවක සුක්කානමක පින්තූරයක් සහිත ඇඳුම් ඇඳගෙන හිටපු කාන්තාව වගේ අයට විරුද්ධව ඒ පනත පාවිච්චි කිරීම. අයිතිවාසිකම්වලට එරෙහි මෙවලමක් විදියට තමයි දැන් පාවිච්චි කරන්නේ. ඇත්තටම අයි.සී.සී.පී.ආර්. පනත පාවිච්චි කරන්න තිබුණේ සහරාන්ලාට විරුද්ධව. මීට බොහෝ කාලයකට කලින්. එවැනි ඉස්ලාම් අන්තවාදීන්ට අමතරව සාමාන්‍ය මුස්ලිම් අයට එරෙහි වෛරී ප‍්‍රකාශ කරපු අයට විරුද්ධව ඒ පනත පාවිච්චි කරන්න තිබුණා. ඒත් ඒක සිද්ධවුණේ නැහැ. ඒ වෙනුවට සංස්කෘතික පොලීසියකට අවශ්‍ය ප‍්‍රධාන මෙවලමක් විදියට මේ පනත පාවිච්චි කළා. සවුදි අරාබියේ වගේ ආගමික නීතියක් බවට ඒක පත් කරගෙන තියෙනවා. ඒකයි වෙලා තියෙන්නේ. x
